شته سیاه باقلا

  (Homoptera: Aphididae )                                                  Aphis fabae          

 آفتی پلی فا‌ژبوده و در اکثر نقاط کشور مشاهده میشود. میزبان اصلی آن خانواده بقولات است ولی سایر گیاهان نظیر گیاهان زینتی و سبزی و ...را آلوده مینماید . در مناطق سرد به صورت تخم بارور روی اقاقیا و بید زمستان گذرانی میکند و در روی اقاقیا چند نسل آفت تشکیل میشود و در اواخر فصل روی میزبان های دوم و سوم مستقر شده و خسارت زا است.

 گیاهان میزبان

شته سیاه باقلا به بسیاری از گیاهان به خصوص چغندرهای بذری وعلوفه ای و لبوئی، باقلا، نخود، سیب زمینی ، بادمجان، توتون، اسفناج، شمشاد و علف های هرز تاجریزی ، شیرین بیان، ترشک و تلخه حمله میکند.

شکل شناسی

رنگ بدن سیاه، شاخک ها کوتاهتر از طول بدن و در طرفین پشتی بدن دارای کورنیکول های استوانه ای و سیاه است، دم مثلثی است. تخمها کروی وسیاه رنگ بوده و حشرات ماده به شکل دسته جمعی تخمگذاری میکنند.

 خسارت

 تغذیه از شیره گیاهی باعث پژمردگی ، زردی و خشکی برگ ها میشود. ضمنا این حشره با ترشح عسلک فراوان باعث کثیف شدن برگها و جلب مورچه ها میشود و همچنین ناقل بیماریهای ویروسی مختلفی نیز می باشد

زیست شناسی

شته های سیاه در اواخر پاییز بالدار شده و به روی گیاهان میزبان نظیرشمشاد، اقاقیا و بید و بعضی از علفهای هرز که زمستان را در زمین باقی میمانند، مهاجرت میکند. آنگاه تخمریزی کرده وتخمهای زمستان گذران را ایجاد میکنند که این تخمها تا بهار سال بعد روی میزبان های فوق باقی مانده و در بهار تفریخ میشوند ، شته های موسس پس از تغذیه روی آنها چندین نسل را ایجاد نموده  و سپس روی میزبانهای ثانویه مهاجرت میکنند و روی آنها نیز چندین نسل تولید میکنند و با رسیدن پاییز دوباره چرخه را ادامه داده وتکرار میکنند.

کنترل

از مهمترین دشمنان طبیعی آن کفشدوزک هفت نقطه ای، کقشدوزک Hipodamia variegata  و لاروهای مگسهای شکارگر خانواده Syrphidae  است.

کنترل شیمیایی

 سموم مالاتیون 57% ، دیازینون 60% از هر کدام به میزان 5/1 لیتر در هکتار.