مراحل تکاملی واروا

تخم:

بیضوی و حدود 5/0 میلی متر به رنگ سفید کمرنگ.

 پیش لاروی:

 فرم غیر فعال، بی حرکت و خیلی مقاوم.

لاروی:

بعد از پوست اندازی از مرحله  پیش لاروی, وارد مرحله لاروی میشود، در این مرحله نه میتواند تغذیه کند و نه حرکت نماید دارای شش پا است.

Protonymphe:

 بعد از مرحله لاروی و پوست اندازی ظاهر شده، به رنگ سفید و دارای چهار جفت پا میباشد. این پروتونف یا پیش شفیره حرکت نمیکند یا خیلی کم با استفاده  از پنجه ها، اما میتوانند کوتیکول را سوراخ کرده و از همولنف تغذیه کند.

Deutonymphe:

 بسته به جنس شکل آن تغییر کرده در ماده بیضوی شکل بوده، به رنگ سفید و پاها بطرف جلو کشید شده و تغذیه می کند. و در نر مثلثی شکل یا گرد و دارای شیار پشتی است. 

کنه واروا 3

گونه های معروف در ایران

 

 1)Varroa destructor (V.jacopsoni) 

انگل زنبورعسل معمولیApis mellifera  می باشد.

2)Euvarroa sinhai  

  انگل زنبورعسل کوچولو  Apis floreaمی باشد.

Euvarroa sinhai

•         کنه نسبتا بزرگی است.

•          روی صفحه پشتی وعقبی بدن موداراست.

•    ازلحاظ دوره زندگی وایجاد بیماری شبیه واروا

کنه واروا 2

سبب شناسی

عامل بیماری جرب بنام واروا می باشد که دارای دو جنس است. جنس نر، و جنس ماده که عامل انتشار آلودگی است. جنس ماده هم بر روی بالغین و هم بر روی شفیره ها زندگی می کند و جنس نر فقط بر روی شفیره ها یافت می شود.

واروای ماده بیضوی شکل و شبیه خرچنگ

ویژگی های خانواده Varroidae

کنه هایی تخم مرغی، هیپوستوم با 2جفت مو، رنگ قهوه ای روشن تاتیره، پریترم درماده ها مشخص و در بخش میانی خمیده، درسطح پشتی وشکمی پهن،  نرهای برخی گونه هافاقد پریترم، عرض بدن بیشترازطول بدن، کوتیکول سخت، پاها کوتاه، کلیسرها نوک تیز، صفحه پشتی تمام بدن را می پوشاند، پیش ران های 4-1درمجاورهم، انگل خارجی زنبوران

gut در Acarus siro

گناتوزوما در راسته چهاراستیگمایان Holothyrida

کنه های این راسته دارای گناتوزومای مشابه راسته پشت استیگمایان هستند، اما بدنه کلیسر تحلیل رفته و غلاف کلیسرها به قاعده گناتوزوما اتصال یافته اند. گناتوزوما در Holothyrida در درون کامرستوم (توروفتگی حفره مانند) می باشد که قطعات دهانی و اندام های مربوطه می توانند در داخل آن جمع شوند. در ناحیه جلویی میانی سطح شکمی گناتوزوما لب بالای متورم و اره مانند و در طرفین لب، کورنیکول ها قرار دارند. در ناحیه بالای کلیسرها یک تکتوم یا سقف کوچک قرار دارد، نواحی گونه و چانه نیز مشاهده می شوند. Infracapitulum معادل با بخش شکمی بند دوم است، زیرا مفصل بندی لبی گونه ای وجود ندارد. اصطلاح mentum (H) برای همه بخش پشتی شکمی گناتوزوما به کار برده می شود. Hammen در سال 1970 اصطلاح دیگری به نام Cervix برای سطح پشتی Infracapitulum به کار برده است.

گناتوزوما در راسته پشت استیگمایان

گناتوزومای Opilioacarus texanus مخروطی شکل و دارای قابلیت تحرک زیاد است. گناتوزوما از بدنه کلیسر و بخش قاعده ای پالپ ها تشکیل می شود. در نمای پشتی، کلیسرهای بزرگ و غلاف های کلیسری، بخش زیادی از اندام های سطح شکمی گناتوزوما را می پوشانند. لب بالا در ناحیه جلویی- میانی گناتوزوما قرار دارد، قسمت انتهایی لب بالا مجهز به دندانه های ریز است. در بخش میانی تریتواسترنوم، شیار subcapitular قرار دارد. در بخش قاعده گناتوزوما دو صفحه قرار دارد که صفحه جلویی را گونه(G) و صفحه عقبی را چانه(H) می نامند (شکل زیر)، این دو صفحه با یکدیگر ادغام شده اند. ناحیه جلویی- جانبی هر گونه یک روتلوم atelebasic و یک برجستگی به نام With's organ (ساختارغشایی، موی بیش از حد رشد کرده در حاشیه جلوی subcapitulum) دارد که هر دو اندام مذکور نقش نگهداشتن غذا را بر عهده دارند. موهای قاعده گناتوزوما یا (Circumbuccal, Paralabial) subcapitulum به صورت خاصی قرار می گیرند. موهای Paralabial به نظر می رسد تا هومولوگ کورنیکول (دندانه های خارجی) کنه های میان استیگما باشد. غدد بزاقی مارپیچی به سطح پشتی  subcapitulumختم می شوند.

گناتوزوما

گناتوزوما یا  Capitulumدر حفره جلویی یا جلویی شکمی پروزوما قرار می گیرد و مهمترین خصوصیت متمایز و مخصوص کنه ها است، زیرا سایر بندپایان فاقد چنین بخشی در بدن هستند. گناتوزوما ممکن است تا اندازه ای به پروزومای کلیسرداران شبیه باشد زیرا قطعات دهانی به این قسمت متصل شده اند ولی سایر خصوصیات آن قابل مقایسه با پروزومای کلیسرداران نیست. به دلیل اینکه مغز کنه ها در قسمت پشتی ایدیوزما و چشم های ساده (در صورت وجود)

ادامه گناتوزوما

در کنه های گروه Anactinotrichida قسمت اصلی و قاعدهای گناتوزوما (Basis Capituli) از ترکیب پیش ران پالپ ها و سطوح پشتی و شکمی بندهای دیگر گناتوزوما تشکیل شده است .  سطح شکمی گناتوزوما به نام های مختلف مانندHypognathosoma و Subcapitulum ،Infracapitulum نامیده شده است. ساختمان گناتوزوما در کنه های Actinotrichida بسیار متغیر می باشد. در نگاه به طیف وسیعی از عادات تغذیه ای کنه ها،